Jak wiele dzieci padło ofiarą tego człowieka? Odpowiedzi na to pytanie prawdopodobnie nigdy już nie poznamy. Sam przyznawał się do około 100 przypadków – nie wiadomo jednak, czy chodziło o molestowanie czy wykorzystywanie połączone z kanibalizmem. Plotki głosiły o nawet 400 zdarzeniach z udziałem jego i dzieci. Policja była w stanie udowodnić mu tylko trzy zbrodnie.

Nie uciekał jednak przed odpowiedzialnością za ich popełnienie. Albert Fish czuł podniecenie na myśl o śmierci na krześle elektrycznym: „Cóż za dreszczyk, że przyjdzie mi spalić się na krześle elektrycznym. To będzie najwspanialszy dreszczyk. Tylko tego jeszcze nie próbowałem”.

Metryka

Imię i nazwisko: Hamilton Howard „Albert” Fish

Pseudonim: Wampir z Brooklynu, Wilkołak z Wysterii, Szary człowiek, Księżycowy szaleniec

Klasyfikacja: kanibal, morderca z lubieżności, masochista, pedofil, sadysta.

Ilość ofiar: 3+

Okres działania: 1924 – 1934

Narodziny: 19.05.1870r.

Śmierć: 16.01.1936r.

Aresztowanie: 13.12.1934r.

Profil ofiar: dzieci w wieku wczesnoszkolnym 8-14 lat

Sposób mordowania: dźgnięcie nożem lub duszenie

Miejsce działania: Stany Zjednoczone

Status: Stracony na krześle elektrycznym w więzieniu Sing Sing

Albert Fish

Albert Fish | fot. onet.pl

Narodziny i odrzucenie

Urodził się jako Howard. Imię Albert przylgnęło do niego dopiero w późniejszym okresie. Z jednej strony, by uciec od przezwisk, jakimi okrzykiwali go rówieśnicy, z drugiej, by upamiętnić swojego zmarłego brata. Pięć lat po narodzinach zmarł jego ojciec – Randall Fish. Jego matka (Ellen), była o 43 lata młodsza od ojca. Jako stosunkowo młoda kobieta posiadała już trójkę potomstwa. W pewnym momencie przestała dawać sobie radę z opieką na wszystkimi dziećmi, wobec czego postanowiła oddać najmłodsze z nich – Alberta – do sierocińca.

Sierociniec

Miejsce to położyło swego rodzaju podwaliny pod usposobienie młodego chłopca. Częste akty brutalności, zarówno ze strony rówieśników, jak również opiekunów, wpłynęła na obniżanie u niego poczucia własnej wartości. Po pewnym czasie doszło jednak do zmiany. Przyzwyczaił się do odczuwanego bólu, a jakiś czas później zaczął sprawiać mu radość do tego stopnia, że pojawiała się u niego erekcja. Fakt ten napędzał jedynie inne dzieci, które dokuczały mu jeszcze bardziej.

Wyjście z sierocińca

Pięć lat po oddaniu do sierocińca, Ellen zgłosiła się, aby odebrać swego syna. Dostała w międzyczasie posadę rządową, dzięki czemu była w stanie utrzymać wszystkie swe pociechy. W wielu dwunastu lat związał się z innym chłopcem, który wprowadził go w świat dewiacji seksualnych. Królowały wśród nich koprofagia i urynofilia. Większość wolnego czasu Albert spędzał w tamtym okresie w łaźniach publicznych, gdzie podglądał rozbierających się chłopców.

Nowy Jork

Fish przybył w 1890 roku do Nowego Jorku, gdzie pracował jako męska prostytutka. Z jego opowieści wynika, iż już w tym okresie zdarzały mu się gwałty na młodych chłopcach. Jego matka była w pewnym stopniu świadoma poczynań syna, w związku z tym w roku 1898 zaaranżowała ożenek. Padło na dziewięć lat młodszą niewiastę, z którą Albert miał sześcioro dzieci.

Często prosił swoje dzieci, by spełniały jego sadomasochistyczne fantazje, co nazywał grami. W jednej z nich, jego pociechy miały okładać go deskami, z których wystawały wbite gwoździe. Frajdę sprawiało mu również wbijanie igieł we własne ciało, co udowodnione i uwiecznione zostało na zdjęciu rentgenowskim.

Xray Albert Fish

W okolicach miednicy odnaleziono 29 igieł i gwoździ | fot. reddit.com

Pierwszy atak

Pierwszego ataku na dziecko, o którym wiadomo, dokonał w stanie Delaware w roku 1910. Jego ofiarą stał się wówczas Thomas Bedden.

Żona przebywała z nim do 1917, kiedy to uciekła z innym mężczyzną, zabierając ze sobą dzieci. Jej kochankiem okazał się John Straub – majster mieszkający wówczas w ich domu. Wydarzenie to mocno wpłynęło na i tak już rozchwianą psychikę Alberta.

Gdy małżeństwo dobiegło końca, pisał wielokrotnie do gazet, przedstawiając swoje ogłoszenia matrymonialne. Żadne z nich nie zostało jednak nigdy opublikowane z uwagi na obrzydliwe opisy praktyk seksualnych, jakich chciałby z przyszłą partnerką zakosztować. Przedstawiono je jednak jako dowód w sądzie.

Do kolejnego ataku doszło w 1919 roku, kiedy to dźgnął nożem upośledzonego umysłowo chłopca w Georgetown w stanie Waszyngton. Pięć lat po tym zdarzeniu mogło dojść do kolejnej tragedii. Na celowniku Wampira z Brooklynu znalazła się Beatrice Kiel – ośmioletnia dziewczynka, mieszkająca wraz z rodzicami na Staten Island. Fish ofertował jej pieniądze, w zamian za pomoc w zbieraniu rabarbaru na sąsiadujących z farmą Kielów polach. W ostatniej chwili zwyrodnialca przegoniła matka dziewczynki. Co ciekawe, Albert wrócił tam w nocy, by przespać się w stodole. Znalazł go jednak ojciec dziewczynki i wygonił na dobre.

Malarz

Albert Fish w swoim życiu pomalował ogromną ilość domów na terenie całych Stanów Zjednoczonych. Najbardziej odpowiadały mu regiony zamieszkiwane głównie przez Afroamerykanów. Wynikało to z faktu, iż jak sądził, policja mniej przejmowała się zaginięciami czy krzywdami przydarzającymi się dzieciom tej rasy. Mógł zatem swobodnie działać. Ile dzieci padło jego ofiarą w tym okresie? Tego nikt nie jest w stanie określić.

Grace Budd

W roku 1928 Albert natrafił na ogłoszenie Edwarda Budda. Ten 18-letni młodzieniec szukał pracy, by wspomóc sytuację finansową rodziny. Fish przybył do domu Buddów i przedstawił się jako Frank Howard. Opowiedział rodzinie chłopca, że jest farmerem z Long Island, który potrzebuje wsparcia młodego i silnego człowieka. Praca zdawała się być idealna dla Edwarda, któremu Albert zaoferował 15 dolarów tygodniowo. Wiek (58 lat) oraz budząca zaufanie aparycja Fisha sprawiły, iż Buddowie przyjęli ofertę. Zgodnie z umową Albert miał wrócić po swojego pomocnika tydzień później.

Zleceniodawca nie pojawił się w wyznaczonym terminie. Przysłał jednak telegram z przeprosinami, w którym zaproponował nową datę spotkania. Przybył na miejsce 4 czerwca. Przywiózł ze sobą prezenty dla dzieci Buddów, którymi zaskarbił sobie jeszcze większe zaufanie.

Po lunchu oznajmił, iż ma w planach zabawę urodzinową w domu swojej siostry. Twierdził, że zaraz po niej wróci po Edwarda. Zaproponował też, że najstarsza córka Buddów – 10-letnia Grace – może iść z nim na imprezę. Zgodnie z tym co mówił, w wziąć w niej udział wiele dzieci, toteż spędzi ona miło czas. Rodzice przystali na propozycję Fisha.

Rodzina Grace Budd

Część rodziny Buddów | fot. nygeschichte.blogspot.com

Grace zniknęła bez śladu. Policja poszukiwała jej przez 6 lat – bez skutku. W międzyczasie, a dokładniej 5 września 1930 roku, aresztowano Charlesa Edwarda Pope’a. Podejrzenie rzuciła na niego żona, z którą pozostawał w separacji. Niewinny nieszczęśnik pomiędzy zatrzymaniem a procesem spędził 108 dni w więzieniu. Dnia 11 listopada 1934 roku matka dziewczynki – Delia Flanagan – otrzymała list, opisujący w szczegółowy i makabryczny sposób losy Grace. Według autora listu, zabrano ją do opuszczonego domu, gdzie została uduszona, poćwiartowana i zjedzona. Oprawca zaznaczył jednak, iż dziewczynka nie była wykorzystywana seksualnie.

List

„Moja droga pani Budd. W 1894 r. mój przyjaciel został wysłany jako pomocnik na pokład parowca Tacoma kapitana Johna Davisa. Płynęli nim z San Francisco do Hongkongu w Chinach. Po przybyciu tam on i dwóch innych, gdy wyszli na brzeg poszli się upić. Kiedy wrócili, łodzi już nie było. W tym czasie w Chinach panował głód. Mięso każdego rodzaju kosztowało od 1 do 3 dolarów za funt.

Cierpienie bardzo biednych było tak wielkie, że wszystkie dzieci poniżej 12 roku życia były sprzedawane rzeźnikom, aby je pocięli i przeznaczyli na żywność, by inni nie umierali z głodu. Chłopiec lub dziewczynka poniżej 14 roku życia, nie było bezpieczne samo na ulicy. Można było pójść do dowolnego sklepu i poprosić o stek albo kotlety lub duszone mięso. Część nagiego ciała chłopca lub dziewczynki była wycinana wedle uznania z tego, co chciałeś. Tylna część Chłopca lub dziewczynki jest najsłodsza część ciała i sprzedawane była niczym jak kotlet cielęcy, o najlepszym kroju i za najwyższą cenę.

John pozostał tam tak długo, że zasmakował ludzkiego mięsa. Po powrocie do Nowego Jorku porwał dwóch chłopców, jednego 7 letniego, drugiego 11, zabrał ich do domu, rozebrał do naga, zawiązał w szafie, a następnie spalił wszystko, co mieli na sobie. Kilka razy każdego dnia i nocy bił ich – torturował – aby ich mięso było dobre i delikatne. Najpierw zabił 11-letniego chłopca, bo miał najgrubszy tyłek i oczywiście najwięcej mięsa. Każda część jego ciała została przygotowana i zjedzona – oprócz głowy, kości i wnętrzności. Upiekł całość w piekarniku (cały jego tyłek).

Grace Budd

Grace Budd | fot. mirror.co.uk

Dalszy ciąg gorszących wspomnień

Mięso gotował, piekł, smażył i dusił na wolnym ogniu. Mały chłopiec był następny. John poszedł tą samą drogą sprawdzonych przepisów. W tym czasie mieszkałem przy 409 E 100 St, z tyłu po prawej stronie. Mówił mi tak często, jak dobre jest ludzkie mięso, że postanowiłem go skosztować. W niedzielę 3 czerwca 1928 r. zadzwoniłem do Ciebie. Przyniosłem ci serek wiejski z truskawkami. Zjedliśmy lunch. Grace usiadła mi na kolanach i pocałowała mnie. Zdecydowałem wtedy, żeby ją zjeść, pod pretekstem zabrania jej na imprezę. Powiedziałaś, że tak, że może iść.

Zabrałem ją do pustego domu w Westchester, który już wybrałem. Kiedy tam dotarliśmy, powiedziałem jej, żeby została na zewnątrz. Zerwała dzikie kwiaty. Poszedłem na górę i zdjąłem całe ubranie. Wiedziałem, że jeśli tego nie zrobię, poplamię je jej krwią. Kiedy wszystko było gotowe, podszedłem do okna i zawołałem ją. Potem schowałem się w szafie, aż znalazła się w pokoju. Kiedy zobaczyła mnie całkiem nagiego, zaczęła płakać i próbowała zbiegać po schodach.

Złapałem ją, a ona powiedziała, że powie mamie. Najpierw rozebrałem ją do naga. Jak ona kopała – gryzła i drapała. Udusiłem ją na śmierć, a następnie pokroiłem na małe kawałki, abym mógł zabrać mięso do swojego domu by je ugotować i zjeść. Jak słodki i delikatny był jej mały tyłek upieczony w piekarniku. Zjadłem całe jej ciało w 9 dni. Jednak nie pieprzyłem jej, mogłem gdybym chciał. Umarła jako dziewica.”

Matka dziewczynki była analfabetką, więc list kazała przeczytać swojemu synowi. W późniejszym czasie Fish twierdził, że zgwałcił nieletnią. Wszyscy wiedzieli już jednak, że jest kompulsywnym kłamcą, zatem podchodzono do tych informacji z rozwagą.

Dalsze poszukiwania i pojmanie

List dostarczono w kopercie, na której widniał emblemat z literami „N.Y.P.C.B.A.”. Skrót ten oznaczał New York Private Chauffeur’s Benevolent Association. Woźny w firmie oznajmił, iż zabrał do domu część papeterii, jednak pozostawił ją w pensjonacie przy 52 ulicy, gdy opuszczał to miejsce. Właścicielka wspomnianego dobytku przyznała, że Fish wymeldował się kilka dni wcześniej po tym, jak jego syn przysłał mu czek. Niemniej, kazał kobiecie oczekiwać kolejnej poczty kierowanej do niego. Główny śledczy William F. King postanowił czekać na Fisha, obserwując pensjonat.

Albert został zatrzymany i choć w początkowo zgodził się pojechać na komendę, to po chwili rzucił się na policjanta z brzytwą w ręce. Podczas przesłuchania Fish zaprzeczał zarzutom o zabicie Grace Budd. Twierdził bowiem, że udał się do domu Buddów w celu zabicia ich syna Edwarda, a dziewczynka nigdy nie była obiektem jego chorych rządz. Gdy jednak przyznał się do wszystkiego, posypała się lawina opowieści o jego dokonaniach.

Kości Grace Budd

Poszukiwanie szczątków zamordowanej Grace Budd | fot. mirror.co.uk

 

Grace Budd - czaszka

Odnaleziona czaszka Grace Budd | fot. facebook.com/murderpedia

Proces, wyrok i jego wykonanie

Fish starał się przedstawiać siebie jako niepoczytalnego. Tłumaczył, że do każdej ze swoich zbrodni nakłaniały go głosy słyszane w głowie. Pomimo wielu opinii biegłych psychiatrów, Albert Fish został uznany za winnego i po dziesięciu dniach procesu skazano go na śmierć. Nie pomogły w tym również poświadczenia licznych chorób psychicznych w jego rodzinie, jak również przebywanie samego winnego na obserwacji w jednym z zakładów psychiatrycznych.

Jeden z lekarzy psychiatrów, dr Frederick Wertham, powiedział o Fishu: „Z wyglądu był łagodnym i nieszkodliwym staruszkiem. Gdybyście szukali kogoś, komu moglibyście powierzyć z czystym sumieniem własne dzieci, spośród setek ludzi wybralibyście właśnie jego”.

Albert Fish i William King

Albert Fish wraz z detektywem Williamem Kingiem na sali sądowej | fot. serialkillers.cz

Dnia 16 stycznia 1936 roku Albert Fish został stracony na krześle elektrycznym w więzieniu Sing Sing w stanie Nowy Jork. Mówi się, iż Fish postrzegał swój koniec, jako bardzo ciekawe przeżycie: „Cóż za dreszczyk, że przyjdzie mi spalić się na krześle elektrycznym. To będzie najwspanialszy dreszczyk. Tego jeszcze nie próbowałem”. Zgodnie z pogłoskami, podczas wykonywania wyroku, igły tkwiące w genitaliach złoczyńcy zaczęły się palić.

Albertowi udowodniono trzy morderstwa, choć zdaniem prowadzących śledztwo, liczba ta sięgać mogła piętnaściorga dzieci. Psychiatrzy głosili natomiast, że istnieje możliwość, iż jego ofiary powinno się liczyć w setkach.

Albert Fish

Albert Hamilton Fish | fot. mirror.co.uk

Potwierdzone ofiary:

  • Francis McDonnell, lat 8, 15 lipca 1924r.
  • Billy Gaffney, lat 8, 11 lutego 1927r.
  • Grace Budd, lat 10, 3 czerwca 1928r.

 

Albert Fish stał się pierwowzorem jednej z niezwykle znanych postaci kina grozy. Czy wiecie może o kogo chodzi? Na odpowiedzi czekam w komentarzach.

Przykłady wykorzystania historii Alberfa Fisha w kinematografii. 

Albert Fish - The Grayman

Film Scotta Flynna | fot. filmweb.pl

 

Albert Fish - Film Johna Borowskiego.

Film Johna Borowskiego | fot. filmweb.pl

 

Krótki film na temat Fisha:

Zajrzyj i przeczytaj inne artykuły:

  1. Lista niecodziennych zgonów, które bez wątpienia Cię zaskoczą – Lista.
  2. Historia Santosa Godino – argentyńskiego mordercy – Santos Godino.
  3. Seryjny morderca ze Słowacji – Ondrej Rigo.